Vandaag zat ik op kantoor achter mijn laptop met een kop thee en een big smile op mijn gezicht praktijkopdrachten na te kijken van cursisten. Vorig jaar december hadden ze bij mij de Cursus Professional Organizer gevolgd en hebben, ter afronding van de cursus, een praktijkklant ‘georganiseerd’. Ongeorganiseerde administraties, volle mailboxen en onduidelijke bergruimtes werden op gestructureerde wijze aangepakt, georganiseerd en nieuw leven ingeblazen. Deze Organizers in spe hebben een vliegende start gemaakt met hun eerste klant. Ik vond het heerlijk om deze opdrachten te beoordelen. Bij het lezen van de verslagen zag ik het voor me: de Organizer en de klant, schouder aan schouder, stap voor stap de wanorde veranderen in overzicht, structuur en rust. Uitstel gedrag werd doorbroken en inzichten over keuzes maken zorgden voor vreugde. Thuis én op het werk. Zaterdag ga ik de opdrachten samen met de cursisten uitgebreid bespreken.

Al jaren roep ik dat ik met mijn activiteiten ‘heel Nederland’ wil organiseren. Met deze groep Organizers erbij wordt dat doel weer een stukje realistischer. In de reacties van de klanten die begeleidt zijn door de cursisten zag ik veel opluchting, rust en blijheid. Organizing brengt levensgeluk voor klant en Organizer. I love Organizing.

Vanaf 1999 ben ik bezig heel Nederland te organiseren. Honderden huishoudens, bedrijven en duizenden mensen heb ik geholpen hun huishouden, werkwijze en leven te organiseren.  Dat doe ik met veel plezier, enthousiasme en succes.

Eind december werkte ik met Fleur op haar werkplek. Ze werkte ad hoc, was snel afgeleid en ronde zaken niet af. Tijdens de eerste Organizing dag hebben we samen haar stapels papier aangepakt, georganiseerd en een start gemaakt met haar werkplanning. Aan het begin van de tweede dag vroeg ik Fleur wat ze de eerste dag geleerd had. ‘Ik ben heel blij. Ik heb geleerd direct keuzes te maken over mijn werk in plaats van uitstellen. Ook kan ik mijn werk nu s’ avonds loslaten en slaap ik beter’ was haar reactie. Dit is de reden waarom ik dit werk doe.

Genoeg over mij. Wat zijn jouw plannen? Ga je aan de slag en help je mee heel Nederland te organiseren?

Wil je beroepsmatig als Professional Organizer aan de slag?

Dan nodig ik je graag uit voor de kennismakingsbijeenkomst

Aanmelden kan hier.

‘Het gaat goed, ik ben heel blij.’ antwoordde Lucinda toen ik haar vanmiddag vroeg hoe het gaat met de organisatie van haar werk.

Een maand geleden heb ik haar intensief begeleid met het plannen en organiseren van haar werk. Toen ik haar bij aanvang vroeg waar ze in haar werk tegen aanliep antwoordde ze: ‘Ik wil leren dat ik niet steeds het gevoel heb het te druk te hebben, maar alles zoveel mogelijk onder controle. Ik wil goede prioriteiten stellen, en niet te perfectionistisch. Gaat al beter… En als ik beter inzicht heb in hoe vol m’n agenda is, kan ik ook beter ‘nee’ zeggen.’

Ik heb Lucinda in twee werksessie geleerd hoe ze haar werk anders kan plannen en organiseren. We hebben haar werkomgeving, werkwijze en werkplanning stap voor stap bekeken, concreet aangepakt en gebruiksklaar gemaakt zodat ze daarna kon werken vanuit een overzichtelijke planning met nieuwe inzichten en duidelijke doelen.

‘Werk je ’s avonds nog thuis?’ vroeg ik Lucinda vanmiddag. ‘Nee, ik werk niet meer thuis. Echt heerlijk’ zei ze. ‘Hoe is je dat gelukt?’ vroeg ik vervolgens. ‘Ik kan het werk nu beter loslaten omdat het gepland is in mijn agenda. Werkt heel goed. Het legitimeert me om nee te zeggen als iemand me wat vraagt waar ik dan geen tijd voor heb. Ik kan ‘aantonen’ dat ik geen tijd heb en dat geeft rust’.

We praatte verder en ze deelde dat het behoorlijk wennen was om haar grenzen aan te geven naar anderen. ‘Vandaag is er nog niemand boos geworden’ zei ze lachend toen ze haar gevoel wilde weergeven. ‘Zijn er nog andere zaken die nog aandacht nodig hebben?’ vroeg ik toen. Ze antwoordde: ‘Ik moet wel opletten als het te druk wordt. Dan tel ik eerst tot 10 om stress te vermijden’.

Tot slot zei ik. ‘Ik ben ook heel blij: je werkt niet meer ’s avonds, je geeft je grenzen aan en je hebt weer plezier in je werk’.

In november 2017 ontving ik een triest bericht: de grand lady van Professional Organizing, Anne-Lies van Overbeek is overleden op 73-jarige leeftijd.

Anne-Lies was de allereerste Professional Organizer in Europa én in Nederland. Haar wens was om mensen op praktisch gebied te helpen bij het organiseren van hun leven, huishouden of werk. Het duurde een jaar voor ze haar eerste klant had. Ze bleef geloven in haar idee: Professional Organizing.

In mijn begin jaren als Organizer heb ik een aantal jaren intensief met haar samengewerkt. Ze was energiek, inspirerend en zat vol met daadkracht. Deze daadkracht heeft ervoor gezorgd dat ze het beroep in Nederland op de kaart zette. Niet alleen op de kaart, nee ze ging ook aan het werk in gezinnen en bedrijven om orde op zaken te stellen. Vele mensen heeft ze geholpen, geïnspireerd en op weg geholpen. In binnen- en buitenland. Samen vlogen we de wereld over om vakgenoten, klanten en producenten van Organizing producten te bezoeken. Ook was zij degene die twee beroepsverenigingen opzette: eerst de European Professional Organizers (EPO) en daarna de Nederlandse Professional Organizers (NPO). Deze zijn later samengegaan in de Nederlandse Beroepsvereniging voor Professional Organizers (NBPO).

Ze had een hart van goud en deelde haar kennis, ervaring en inzichten met iedereen die daarvoor interesse had. Zo zat ze in het programma van Jos Brink, stond ze meermalen in de Volkskrant en heeft een boek geschreven over Organizing. Het zou geweldig zijn als dat boek alsnog uitgegeven wordt. Ik heb begrepen dat de inhoud klaar is.

Anne-Lies, bedankt voor alles wat je voor mij en onze beroepsgroep gedaan hebt. Jouw daadkracht, inspiratie en doorzettingsvermogen heeft veel op gang gebracht: een beroepsgroep van vele honderden Professional Organizers die nu dagelijks mensen in gezinnen en bedrijven op praktische wijze ondersteunen.

Vorige week ontving ik een mail van Shirley. Ik zat achter mijn laptop en liet de woorden binnenkomen. Wow. Mooi. Geweldig. Ze schreef over het organiseren van haar berging. Hoe deze stap voor stap was aangepakt. Dat het een enorme klus was en ze toch had doorgezet. Ze was nu klaar om te gaan verhuizen.

Shirley sloot de mail af met:  “Het helpt me goed en het mooiste van alles is dat ik er geestelijk enorm door wordt verlicht.”

“Het gaat eigenlijk redelijk goed” zei Ellen vanmiddag toen ik haar vroeg naar de voortgang na onze laatste afspraak. Het klonk als twijfeltaal van iemand die nog niet kon geloven wat er gebeurd was.

Enkele maanden geleden kreeg ik via, via contact met Ellen, een professional met een eigen praktijk. Tijdens onze eerste ontmoeting vroeg ik waar ze naar op zoek was. “Ik wil leren de dingen af te maken waar ik aan begonnen ben” zei ze. “Ik ben gauw het overzicht kwijt en kom niet meer tot het doen van dingen!” Vervolgens kwam er een waslijst van zaken waarom het tot nu toe nog niet gelukt was. “Ik ben behoorlijk perfectionistisch, heb de lat heel hoog liggen én ik vind dat ik het zelf moet kunnen”. Dit is voor mij heel herkenbaar. Veel mensen vinden dat ze zichzelf moeten kunnen organiseren en vinden het lastig om zich kwetsbaar op te stellen en de hulp van een ander in te schakelen.

“Dat kan anders” zei ik tegen Ellen en vertelde hoe ik haar kon begeleiden. “Ik heb veel sessies nodig” zei ze vervolgens. Toen ik haar vroeg of ze met me aan het werk wilde zei ze fel: “Ik heb er geen zin in, maar ik ga het wel doen. Het is écht nodig!”. We planden een aantal sessies bij haar op kantoor. Stap voor stap hebben we toen haar manier van werken bekeken en besproken. Stapels papier werden georganiseerd, de werkflow doorgenomen en de agendaplanning werd onder de loep genomen.

Na enkele sessies was ze niet tevreden met haar bereikte resultaat. Ze was teruggevallen in haar oude patroon van dingen half afmaken en uitstellen. Een nieuwe sessie werd gepland waarin we haar planning in nog meer detail gingen uitwerken. “De rest kan ik zelf wel afmaken” zei ze aan het einde van de werksessie. We maakten een nieuwe afspraak voor een aantal weken later.

Deze werksessie was drie weken geleden. “Ik heb niets gedaan met hetgeen we de vorige keer besproken hebben.” zei ze met een schuldgevoel in haar stem. “Waarom heb je me niet gebeld, zoals afgesproken?” vroeg ik haar. “Ik vond dat ik het zelf moest kunnen en heb het laten liggen” was haar reactie. We besloten de eerder besproken werkplanning samen stap voor stap door te nemen en in haar digitale agendasysteem te zetten. Vervolgens spraken we af dat ik haar drie weken later zou bellen, vandaag dus.

Toen ik haar vandaag belde en vroeg hoe het ging met haar planning antwoordde ze: “Het gaat eigenlijk redelijk goed”. Dat vond ik vaag klinken en vroeg door naar details. “Ik heb mijn werk af voordat ik naar huis ga en ben dan klaar. De werkplanning staat nu in mijn agenda. Dat is visueel, het helpt me dat het er staat. Ik weet wat ik moet doen en doe het nu ook! Ik ben er heel blij mee” antwoordde ze krachtig. “Dat klinkt als een doorbraak” zei ik. “Ja, inderdaad. Een doorbraak! Ik heb nu een stramien waar ik me aan kan vasthouden” ze3i Ellen. Vervolgens vertelde ze dat ze nu drie weken vakantie heeft en het werk echt kan loslaten.

Met een goed gevoel beëindigde ik het gesprek en voelde de doorbraak die Ellen gehad heeft. Dit is waar mijn werk over gaat. Organiseren werkt!

Vorige maand werkte ik met Diana, een ambitieuze Finance professional die dit jaar wel op vakantie wil. Een gekoesterde wens van haar én haar man.

Ze vertelde me dat ze al drie jaar achtereen geen zomervakantie had gehad omdat ze haar werk niet kon overlaten aan collega’s tijdens haar afwezigheid. Toen ik vroeg hoe dat zat gaf ze aan dat ze geen goed overzicht had van haar werk en het niet aandurfde haar collega’s daarmee lastig te vallen.

Haar partner had aangegeven dat de maat vol was. Er moest nu iets gebeuren. Hij wilde met haar op vakantie, zonder laptop en zonder werkgedoe. Na een aantal slapeloze nachten besloot ze toe te geven aan haar eigen onvermogen en gevoel te falen en hulp te zoeken. Ze belde mij.

Samen met Diana heb ik gekeken hoe we haar werk overzichtelijk en overdraagbaar konden maken. Ze heeft eerst een lijst met aandachtspunten en acties gemaakt die in haar hoofd zaten. Zaken als lopende projecten met bijbehorende status, openstaande vragen en ook werkzaamheden die uitgesteld konden worden. Dit zorgde direct voor overzicht en rust. “Het valt eigenlijk wel mee!” riep ze verwondert tijdens de lunch. Ze gaf aan dat er eigenlijk niet veel overgedragen moest worden. Ze maakte een afspraak met de betrokken collega’s om de overdracht van haar werk en het afhandelen van telefoontjes en mail te bespreken.

Daarna hebben we haar werk én privé planning voor én na de vakantie doorgenomen. Ze heeft nu een realistische planning waar ze concreet mee verder kan. Zo kon nu haar werk met een goed gevoel loslaten.

Daarom gaat ze dit jaar wel op vakantie!

In mijn vorige leven was ik actief in de schoonmaakwereld. Bij het bedrijf waar ik werkzaam was ontwikkelden we complete schoonmaaksystemen voor onder andere de horeca, MKB-bedrijven en winkelketens. Het was organiseren op schoonmaakgebied. Structuur in bedrijfshygiëne.

Op een gegeven moment hadden we samen met de heer Liem, een extern opleider en toenmalig dé specialist op schoonmaakgebied in Nederland, een opleidingsprogramma ontwikkeld voor onze eigen medewerkers. Een train-de-trainer programma. Ik wilde zelf ook graag meer leren over het schoonmaak vak. Het was een heel uitgebreid en interessant programma waarin ook de cirkel van Sinner uitgebreid aan de orde kwam. Deze cirkel gaat over de vier factoren chemie, beweging (mechanische kracht), tijd en temperatuur die bij schoonmaken een rol spelen. De heer Liem had een bijzondere manier van trainen en voor mij was schoonmaken sindsdien niet meer gewoon schoonmaken. Nee schoonmaken was wetenschap! Hij bracht ons in beweging. Letterlijk en figuurlijk. We gingen ook zelf schoonmaken. Wat een genot om met deze man te werken en door hem getraind te worden. Ik heb genoten van zijn wijze leerlessen.

We weten allemaal dat het combineren van theorie en praktijkleren een mooie mix is. Hetgeen me het meest is bijgebleven was een opmerking van Liem die bij me na resoneerde als een slogan: Als je stopt met leren hou je op te bestaan!

Wanneer heb jij voor het laatst wat geleerd?