‘Het gaat goed, ik ben heel blij.’ antwoordde Lucinda toen ik haar vanmiddag vroeg hoe het gaat met de organisatie van haar werk.
Een maand geleden heb ik haar intensief begeleid met het plannen en organiseren van haar werk. Toen ik haar bij aanvang vroeg waar ze in haar werk tegen aanliep antwoordde ze: ‘Ik wil leren dat ik niet steeds het gevoel heb het te druk te hebben, maar alles zoveel mogelijk onder controle. Ik wil goede prioriteiten stellen, en niet te perfectionistisch. Gaat al beter… En als ik beter inzicht heb in hoe vol m’n agenda is, kan ik ook beter ‘nee’ zeggen.’
Ik heb Lucinda in twee werksessie geleerd hoe ze haar werk anders kan plannen en organiseren. We hebben haar werkomgeving, werkwijze en werkplanning stap voor stap bekeken, concreet aangepakt en gebruiksklaar gemaakt zodat ze daarna kon werken vanuit een overzichtelijke planning met nieuwe inzichten en duidelijke doelen.
‘Werk je ’s avonds nog thuis?’ vroeg ik Lucinda vanmiddag. ‘Nee, ik werk niet meer thuis. Echt heerlijk’ zei ze. ‘Hoe is je dat gelukt?’ vroeg ik vervolgens. ‘Ik kan het werk nu beter loslaten omdat het gepland is in mijn agenda. Werkt heel goed. Het legitimeert me om nee te zeggen als iemand me wat vraagt waar ik dan geen tijd voor heb. Ik kan ‘aantonen’ dat ik geen tijd heb en dat geeft rust’.
We praatte verder en ze deelde dat het behoorlijk wennen was om haar grenzen aan te geven naar anderen. ‘Vandaag is er nog niemand boos geworden’ zei ze lachend toen ze haar gevoel wilde weergeven. ‘Zijn er nog andere zaken die nog aandacht nodig hebben?’ vroeg ik toen. Ze antwoordde: ‘Ik moet wel opletten als het te druk wordt. Dan tel ik eerst tot 10 om stress te vermijden’.
Tot slot zei ik. ‘Ik ben ook heel blij: je werkt niet meer ’s avonds, je geeft je grenzen aan en je hebt weer plezier in je werk’.